TÜRKİYE PERFORMANS ARAŞTIRMASI 1984-1999

Salt’ın Türkiye sanat tarihine ilişkin araştırmaları kapsamında yürütülen bu proje, 1984-1999 yıllarında Türkiye’de gerçekleştirilmiş performanslara odaklanıyor. Uzun soluklu bir araştırma sürecinin ilk adımı olan proje, muhtelif kaynaklardan derlenen arşivler eşliğinde söz konusu dönemde düzenlenen performansların kapsamlı bir envanterini oluşturmayı ve Türkiye’de performans üzerine yürütülen araştırmalar için kalıcı bir referans kaynağı olmayı amaçlıyor. 

Devam etmekte olan bu araştırma, performanslara katılan ve katkıda bulunan kişilerle yapılan görüşmeler ışığında yürütüldü. Kişilerin anlattıkları ve ulaşılabilen arşivler ile birlikte performanslar listelenmeye başlandı. Performanslardan geriye kalan fotoğraflar, video kayıtları, eskizler ile seçili etkinliklere dair yazışma, afiş ve broşür gibi malzemelerden oluşan arşiv materyalleri, Salt’ın Sahnede 90’lar sergisinin çekirdeğini oluşturdu. Performans temelli üretimleri öne çıkaran etkinlikler ile bireysel çalışmaları odağına alan sergiyle birlikte, bu süreçte derlenen belgeler ilk kez bir arada sunuldu. Salt Araştırma, arşivlerin kamunun erişimine açılması için gerekli kataloglama ve dijitalleştirme süreçlerini başlattı.

Türkiye’de performans sanatı odaklı bu araştırmanın birer çıktısı niteliğindeki Sahnede 90’lar sergisi ve Türkiye Performans Araştırması 1984-1999 web projesi Salt'ın üyesi olduğu Avrupa müzeler konfederasyonu L’Internationale’nin Our Many Europes [Avrupalarımız] projesi kapsamında gerçekleştirilmiş; web projesi Zorlu Holding ve Zorlu PSM’nin birlikte hayata geçirdiği Digilogue desteğiyle hazırlanmıştır. Projenin yeni bilgi ve kaynaklarla geliştirilmesi; araştırma ve yazılarla derinleşmeye devam etmesi hedeflenmektedir.

Araştırmanın Kapsamı: Türkiye’de Performans 1984-1999

Türkiye Performans Araştırması, 1984’te Bilsak Tiyatro Atölyesi’nin kuruluşundan 1999’da Assos Gösteri Sanatları Festivali’nin genel sanat yönetmeni Hüseyin Katırcıoğlu’nun vefatına kadarki süreçte Türkiye’de gerçekleştirilmiş performanslara odaklanıyor. 

Türkiye’nin sanat sahnesinde “disiplinlerarası” kavramının gündeme geldiği 1990’lı yıllarda öne çıkan etkinliklerde yer alan çoğu sanatçı ve eğitmenin yolu 1984’ten 1988’e İstanbul’da faaliyet gösteren Bilsak Tiyatro Atölyesi’nden geçer. Bilsak eğitimcilerinden Beklan Algan, Ayla Algan ve Erol Keskin 1988’de İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları bünyesindeki Tiyatro Araştırma Laboratuvarı’nı (TAL) kurar. 

İngiltere’de oyunculuk öğrenimi gören ve uzun yıllar orada yaşayıp sinema, tiyatro ve televizyon alanında çalışan Hüseyin Katırcıoğlu, Türkiye’ye döndükten sonra 1991’de Ya Da Tiyatro’yu kurar. 1993’te TAL’in iş birliği ve katkılarıyla gerçekleşen Truva Öyküsü isimli çalışmanın yönetmenliğini yapar. Profesyonel oyuncular ile sahne tecrübesi olmayan Assos yerel halkını birbirlerinden öğrenecekleri ortak bir çalışmaya yönlendirerek bir “kitle tiyatrosu” örneği olarak hazırlanan proje, Katırcıoğlu’nun 1995’ten vefatına kadarki süreçte genel sanat yönetmenliğini üstlendiği Assos Gösteri Sanatları Festivali’nin tohumlarını atar. 

Festival, 1990’ların ikinci yarısında Çanakkale’ye bağlı Behramkale köyünün her köşesini ve Assos antik kentini bir sahneye dönüştürür. ​​Festivalde mekâna özgü bir çalışma modeli esas alınır. Dünyanın dört bir yanından davet edilen gruplar ile dansçı, müzisyen ve sanatçılardan üç hafta boyunca köyde konaklamaları, Behramkale havasını soluyup rüzgârını hissederek yeni üretimler ortaya koymaları istenir. Dekor, maske ve kostümler Behramkalelilerle beraber kolektif bir çabayla hazırlanır. İmece usulü çalışmaya dayalı yoğun bir hazırlık döneminin sonunda işler seyirciyle buluşur; deniz kıyısındaki iskeleden tepedeki tapınağa mezarlık, eski köprü, köy okulu dâhil olmak üzere tüm Behramkale köyü bir oyun alanına dönüşür. Katırcıoğlu yönetimindeki Ya Da Tiyatro her sene mutlaka yerli halkın katılımıyla gerçekleşen bir gösteri sahneler. 1995’ten 1997’ye dek her yıl sonbahar aylarında düzenlenen festival, kurucu ekip yeni bir yapılanma hedeflediği için 1998’de gerçekleşmez. Sadece iki oyunun sahnelendiği ve Katırcıoğlu’nun vefat ettiği 1999 ise festivalin son yılı olur. 

PROJE KOORDİNATÖRLERİ

Gamze Cebeci, Sezin Romi

METİN DÜZELTİLERİ

Ezgi Yurteri

ARAŞTIRMA

Amira Akbıyıkoğlu, Mine Söyler

TASARIM VE UYGULAMA
TEŞEKKÜRLERAdnan Tönel, Ali Can Yaraş, Arcan Kıral, Arhan Kayar, Asiye Cengiz, Aydın Silier, Aydın Teker, Ayla Algan, Aysun Aslan Uğur, Bahar Vidinlioğlu, Bedri Baykam, Cana Dölay, Çağatay Karaçizmeli, Çağla Ormanlar, Deniz Altınay, Didem Dayı, Emre Koyuncuoğlu, Eser Ulun, Filiz Sızanlı, Fulya Köseoğlu, Genco Gülan, Geyvan McMillen, Görgün Taner, Gurur Ertem, Hakan Onur, Halil Altındere, İbrahim Akyürek, İlkay Türkoğlu Özgür, İnci Eviner, İnsel İnal, İzzet Öz, Kaan Karaca, Komet, Levent Öget, Mehmet Güleryüz, Mehmet Sander, Melih Kıraç, Mihran Tomasyan, Moni Salim Özgilik, Mustafa Avkıran, Mustafa Kaplan, Muzaffer Evci, Nadi Güler, Naz Erayda, Orhan Cem Çetin, Ömer Uysal, Övül Avkıran, Özgül Akıncı, Raife Polat, Saliha Yavuz, Sebla Arın Ensarioğlu, Selçuk Gürışık, Sernaz Demirel Temel, Sevi Algan, Şafak Uysal, Şebnem Selışık Aksan, Şule Ateş, Talin Büyükkürkciyan, Tan Temel, Taner Ceylan, Tunç Ali Çam, Tuğçe Tuna, Vahap Avşar, Vahit Tuna, Yeşim Özsoy, Zeynep Günsür Yüceil, Zişan Uğurlu, Ziya Azazi
İŞ BİRLİĞİYLE
DESTEĞİYLE
digilogue logo
Düzelti veya veri, fotoğraf ve belge önerileriyle katkıda bulunmak için